Μικρούλι ήμουν, μόλις είχα ανοίξει τα ματάκια μου.. Όλα έμοιαζαν παράξενα, περίεργα.
Όπως περίργο ήταν ότι βρέθηκα μόνο μου χωρίς την μαμά μου πίσω από ένα τζάμι.
Ένα τζάμι σε μια βιτρίνα και έβλεπα τους ανθρώπους να περνούν και να μου κάνουν χειρονομίες και να μου μιλάνε γλυκά.
Δεν έμεινα όμως πολύ εκεί. Μπήκε ένας κύριος με ένα παιδάκι και με πήρανε στο σπίτι τους.
Όμορφα ήτανε…. Είχα φαγητό, νεράκι, χάδια, ζέστη και ατελείωτα παιχνίδια όλη μέρα μέχρι που κουραζόμουν.. Τότε πήγαινα στο κρεβατάκι μου αλλά και όπου αλλού ήθελα και έριχνα κάτι ύπνους φανταστικούς.
Μεγάλωσα όμως…
Ξάφνικά βρέθηκα στους δρόμους. Χωρίς τίποτα από αυτά που είχα συνιθήσει.
(Γάτα) Ναι εγώ έφταιγα γιατί η ανάγκη να ακονίζω τα νύχια μου ήταν η αιτία να καταστρέψω μια πολυθρόνα και ένα καναπέ. Α ξέχασα έσπασα και ένα βάζο.
Σίγουρα φταίω εγώ και όχι ΑΥΤΟΙ που δεν μου πήραν ένα ονυχοδρόμιο να μπορώ να ακονίζω τα νύχια μου χωρίς να κάνω ζημιές.
(Σκύλος) Ναι εγώ έφταιγα γιατί όταν έβλεπα τους φίλους μου (φίλους τους ένιωθα όχι αφεντικά) χαιρόμουν τόσο πολύ που έσπαγα πράγματα ενώ έτρεχα να τους αγκαλιάσω.
Σίγουρα εγώ φταίω που μετά από 12 ώρες μοναξιάς έκανα την ανάγκη μου στο σαλόνι και όχι ΑΥΤΟΙ που με ξεχνούσαν και δε μ έβγαζαν βόλτα.
Τώρα έξω στους δρόμους ψάχνω στα σκουπίδια να βρώ κάτι για να επιβιώσω.
Είμαι χαρούμενη όταν μπορώ να βρω κάτι.
Το ένστικτο μου με οδήγησε να γίνω κι εγώ μαμά. Τα γέννησα τα φρόντισα, έμεινα νηστικιά για να μπορέσουν να ζήσουν τα μικρά μου αλλά δε τα κατάφερα καλά.
Λέω δε τα κατάφερα γιατί έχασα το ένα επειδή δεν μπόρεσα να το ταϊσω και δεν άντεξε.. Έχασα ακόμη ένα γιατί πέρασε ένα αυτοκίνητο και το πάτησε ασχέτως αν ήταν στην άκρη του δρόμου. Πιστεύω ότι ο οδηγός χάρηκε που μπόρεσε να το πετύχει. Επίσης έχασα το τρίτο και τελευταίο γιατί πέρασαν παιδιά και το πήραν για να παίξουν. Η αλήθεια είναι ότι δε το ξαναείδα.
Σίγουρα φταίω εγώ και όχι ΑΥΤΟΙ που δεν με είχαν στειρώσει.
Σίγουρα φταίμε εμείς που ΑΥΤΟΙ δεν μπορούν να καταλάβουν ότι έχουμε ψυχή και δεν είμαστε παιχνίδια. Ότι πονάμε, ότι υποφέρουμε…
Αν είχα μια ευχή αυτή θα ήταν να ξαναγεννηθώ σ ένα καλύτερο κόσμο που εμείς και ΑΥΤΟΙ θα είχαμε ίσα δικαιώματα.
Αυτά είχα να πω..
Με εκτίμηση το κατοικίδιο σου που απλά πέταξες στο δρόμο..
Γιώργος Λιόλιος
Φωτογραφίες Αλεξάνδρα Κουμνίδου
