Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΚΟΣΜΑΣ
Σας παρουσιάζω την πρώτη σελίδα της Εφημερίδας “ΣΗΜΑΙΑ” της 29ης Οκτωβρίου 1916 που κυκλοφορούσε ..“εκδιδομένη προσωρινώς εν Λιμένι Θάσου” τα δύσκολα εκείνα χρόνια της δεύτερης και σκληρότερης Βουλγαρικής κατοχής . Η Θάσος δεν είχε καταληφθεί από Γερμανούς και Βουλγάρους γιατί υπήρχαν σε αυτήν Γαλλικά στρατεύματα αλλά και μια μοίρα αεροπλάνων Γάλλων , Άγγλων και Ελλήνων. Στην Θάσο είχαν καταφύγει πολλοί Καβαλιώτες για να γλυτώσουν από την Βουλγαρική κατοχή.
Η ΣΗΜΑΙΑ ήταν εφημερίδα που κυκλοφορούσε στην Καβάλα τις πρώτες δυο δεκαετίες του περασμένου αιώνα. Εκδότης και διευθυντής της ήταν δάσκαλος – δημοσιογράφος, Αστέριος Ζουρμπάς. Οι πατριωτικές του θέσεις αρκετές φορές τον οδήγησαν στην φυλακή, από τους Οθωμανούς, στα πρώτα δύσκολα χρόνια του περασμένου αιώνα. Με επιμονή όμως και δύναμη κυκλοφορούσε την εφημερίδα του μεταφέροντας τα ακούσματα από την ελεύθερη Ελλάδα . Η εφημερίδα “κυνηγήθηκε” και από τους Βουλγάρους κατά την διάρκεια των κατοχών 1912 -13 και 1916 -18. Μάλιστα ο Ζουρμπάς για ένα βραχύ χρονικό διάστημα κυκλοφόρησε την εφημερίδα στην Θάσο. Με την απελευθέρωση το 1918 η εφημερίδα κυκλοφόρησε ξανά , όμως για μερικά χρόνια.
Στην φωτογραφία ένα τμήμα πρώτης σελίδας της εφημερίδας το 1921 . Ο νεαρός τότε πληρεξούσιος του Νομού Δράμας (η Καβάλα ήταν διοικητικά ενωμένη με την Δράμα) Αύγουστος Θεολογίτης γράφει για τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο Θάσιος μετέπειτα μεγάλος πολιτικός είχε εκλεγεί επανειλημμένα Βουλευτής Καβάλας και διετέλεσε και Υπουργός μεταπολεμικά. Ο ιστορικός Κώστας Χιόνης γράφει σε ένα από α βιβλία του : “Η εφημερίδα ΣΗΜΑΙΑ έκανε αγώνα ενάντια σε Τούρκους και Βουλγάρους. Στις 14 Οκτωβρίου 1912 ο Αστέριος Ζουρμπάς καταδικάστηκε σε θάνατο από τουρκικό στρατοδικείο, γιατί σε άρθρο του έγραψε για την άτακτη φυγή και υποχώρηση του τουρκικού στρατού. Διέφυγε όμως την σύλληψη κρυβόμενος από σπίτι σε σπίτι. Η πρόσκαιρη παρουσία των Βουλγάρων που ακολούθησε έσωσε τον Ζουρμπά απο την καταδίκη. Οι Βούλγαροι όμως αργότερα τον μετέφεραν ως όμηρο στην Βουλγαρία. Τον Αύγουστο του 1913 με την επιστροφή των Ομήρων επέστρεψε και ο Ζουρμπάς, συνεχίζοντας την έκδοση της εφημερίδας. Τον Αύγουστο του 1916, με την δεύτερη Βουλγαρική κατοχή σταμάτησε πάλι η έκδοση της ΣΗΜΑΙΑΣ, μεταφέρθηκε και λειτούργησε αρχικά στη Θάσο και μετέπειτα στη Θεσσαλονίκη. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε και για μερικά χρόνια αργότερα, περίπου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1920. Το σύνολο των αρχείων της κατεστράφη από τους Βουλγάρους”.
Ο Αστέριος Ζουρμπάς ή Ζορμπάς, του Γεωργίου και της Μαρίας, (Το 1874η γέννηση του και 20 Φεβρουαρίου 1957ο θάνατος του) ήταν δημοσιογράφος, συνδικαλιστής και βουλευτής σε εκλογικές περιφέρειες της Μακεδονίας και ευεργέτης της Κατερίνης. Στην Καβάλα, όπου βρέθηκε στις αρχές του αιώνα, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του σωματείου «Η ευδαιμονία» το 1908. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Δράμας στις εκλογές του 1920 (Αναθεωρητική Βουλή) και με το Αγροτικό Εργατικό Κόμμα (ΑΕΚ) εξελέγη βουλευτής Βεροίας (Κατερίνης-Βεροίας-Ναούσης) στις εκλογές του 1933.
Στις εκλογές του 1946 ο Ζορμπάς ήταν υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης με το συνδυασμό της Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως (Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα) αλλά δεν εξελέγη, συγκεντρώνοντας 1.333 ψήφους.
Στις εκλογές του 1952 ο Αστέριος Ζουρμπάς ήταν υποψήφιος βουλευτής Πιερίας με τον Ελληνικό Συναγερμό μαζί με τους Κωνσταντίνο Παπαγεωργίου και Αλέξανδρο Δεληγιαννίδη. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Φεβρουαρίου 1957. Το όνομα του Αστερίου (Στέργιου) Ζορμπά έχει δοθεί σε δρόμο της Κατερίνης. Καταγόταν από την ιστορική οικογένεια του Γιώργου (Αλέξη) Ζορμπά και ήταν ο ιδρυτής του συνοικισμού των Καταφυγιωτών στην Κατερίνη. Υπηρέτησε ως πρόεδρος της Ενώσεως Πυροπαθών Καταφυγίου “Τα Πιέρια” και στη συνέχεια ως επίτιμος πρόεδρος.
Ο αείμνηστος γιατρός και πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Καβάλας Δημήτριος Αστεριάδης μου είχε πει ότι γνώριζε την χήρα του Α Ζορμπά, συναποτελούσε, όπως με είπε: “ στην παρέα του θείου μου Γεωργίου Ι Αστεριάδη Προέδρου Ασφαλιστών Ελλαδος και αδελφή της κ Ρομπαπα και ζεύγος Γεωργιάδη όπου τακτικά ανά εβδομάδα έπαιζαν χαρτιά Μπριτς κλπ στο σπίτι του θείου μου Πανεπιστημίου 18 όπου διαμέναμε εγώ και ο αδελφός μου Γιώργος στην Κατοχή ως μαθητές και μετέπειτα ως Φοιτητές εγώ Δικηγόρος ο αδελφός μου”.
